Redaktor "Gazety Polskiej" i jego zastępczyni spędzą 48 godzin w... Więzieniu? Nie. W policyjnej izbie zatrzymań najpewniej, skąd zostaną doprowadzeni na sprawę karną z oskarżenia prywatnego, w związku z artykułem nt. Milana Sobotica.
Na Salonie trwa dyskusja, jedni protestują, drudzy się cieszą - zdaje się, że zgodnie z politycznymi przekonaniami. A ja nie wiem, co myśleć, ponieważ wiem tylko tyle, że p. Sakiewicz przebywał za granicą, a p. Hejme nie otrzymała wezwania na rozprawę.
Czy redaktor poinformował Sąd o swojej z góry zaplanowanej nieobecności, czy usprawiedliwiał go dopiero adwokat na sali? Czy p. Hejme wezwania nie odebrała z poczty, czy w ogóle nie dotarło do niej awizo? Która to był rozprawa? Z prawnego punktu widzenia pytania istotne, a wyjaśnili rzecz lepiej NEOSpamin i Lanfaust w notkach pod postem Tomasza Sakiewicza.
Mi intuicja podpowiada, że Sąd sięgnął po drastyczne środki wychodząc z założenia, że sprawy z oskarżenia prywatnego o znieważanie - zwłaszcza przeciw dziennikarzom - powinny zakończyć się tak szybko, jak to możliwe. I jest to pogląd słuszny, także w odniesieniu do spraw z powództwa cywilnego o naruszenie dóbr osobistych.
Krótko i zwięźle mówiąc, pokrzywdzonemu należy się szybka decyzja sądu. Co z tego, gdy sprawca zostanie skazany (albo zobowiązany do przeprosin i zadośćuczynienia) w kilka lat po zdarzeniu? W przypadku mediów sprawa jest jeszcze prostsza - kto z czytelników za kilka lat będzie pamiętał, kto to Subotic? I dlaczego GP miała rację albo i nie? Z przeproszeniem, psa z kulawą nogą nie będzie to obchodziło...
Komentatorom podnoszącym, że sprawy tego typu winny być rozstrzygane poprzez pozew o naruszenie dóbr osobistych mogę tylko dopowiedzieć, że owszem - tak - pod warunkiem zasądzania przez sądy odpowiednio wysokiego zadośćuczynienia. Jeżeli "kara" finansowa zasądzona przez sąd cywilny ma zastąpić wyrok karny, wówczas nie może ogranicza się do kwoty, którą wydawca gazety zarobi poprzez zwiększoną sprzedaż numeru z relacją ze sprawy...
